Intermezzo: Onbegrijpelijke liefde

Nobelprijswinnaar Mario Vargas Llosa waagt zich in 'Het ongrijpbare meisje' voor het eerst aan een tumultueus liefdesverhaal. Hij schetst een onvergetelijk portret van een wondermooie maar ondoordringbare vrouw, à la Flaubert. 

Het 'stoute meisje', zoals het hoofdpersonage zich noemt, meet zich in elk hoofdstuk een verschillende identiteit aan om haar ambities te stillen. Haar verhaal bevat één constante: ze weet steeds het leven van de brave, hopeloos verliefde Ricardo te verstoren. Zijn passie voor haar wordt slechts beantwoord door een kil gedogen. Meer zelfs, ze maakt sans gêne gebruik van zijn welwillendheid in tijdens van nood - om daarna weer hopeloos te verdwijnen. Vargas Llosa hanteert een nuchtere schrijfstijl om de psychologische geloofwaardigheid van zijn personages hoog te houden. Hoewel ik het moeilijk vind te blijven geloven in hun 'toevallige' ontmoetingen en eeuwige binding, blijft het verhaal van de onweerstaanbare liefde inspireren.

De romans van de Peruaanse schrijver bevatten terugkerende succeselementen. Zo geeft de historische achtergrond ook deze roman een extra dimensie. We volgen Ricardo in het kleurrijke Lima van zijn kinderjaren, het woelige Parijs van de jaren '60, het swingende Londen in de jaren '70 alsook Tokio en Madrid. Het leven van Vargas Llosa is zo met het verhaal verweven dat het een kunst is realiteit en fantasie te onderscheiden. Typerend is desillusie van Ricardo over het utopische communisme en zijn evolutie naar het neoliberalisme. Het turbulente politieke leven in Peru, waarin Vargas Llosa zelf een onmiskenbare rol speelde, wordt eveneens op ingenieuze wijze in het verhaal geïntegreerd.

'Het ongrijpbare meisje' is ook een nieuwe ode aan de literatuur. De verwijzingen naar en stijlelementen van Russiche auteurs zijn ontelbaar. We herkennen de wreedheid en kritische ingesteldheid van Madame Bovary in het karakter van het ongrijpbare meisje. De oneindige bewondering van Vargas Llosa voor Flaubert's klassieker is bekend. Emma Bovary lijdt in het plattelandsleven van de jaren 1830 onder het feit dat alleen mannen vrijheid en rijkdom kunnen bezitten. Het stoute meisje voelt zich in het stedelijke helft in de 2e helft van de 20e eeuw net zo benadeeld en ontziet niemand in haar weg naar de top. Zo slaagt Vargas Llosa er toch nog in om ons begrip te wekken voor een onbetrouwbare, zelfzuchtige vrouw. Het tragikomische 'ongrijpbare meisje' bevestigt wederom zijn groots schrijverschap.