Je wordt niet zo sociaal van grote koffers door de sneeuw slepen. Ik had me dan ook helemaal verdiept in Michael Moore's Stupid white men tot de vrouw voor me haar paspoort liet vallen terwijl ze haar treinticket zocht. An real american paspoort. Wat doet een Amerikaanse op de boemel richting Aalst?
"It's actually a long story. Toen ik 17 was, lang lang geleden, ben ik een jaar op AFS geweest in België. Ik kwam terecht bij een gezin in Gent met twee meisjes van mijn leeftijd. De ouders waren schatten: ze namen me mee naar Brussel, Brugge, Parijs ... ik had half Europa gezien toen ik terugging. It was a wonderful experience.We hielden een tijdje contact maar na een paar jaar was ik het gezin uit het oog verloren."
"Dertig jaar later kreeg ik opeens een e-mail. De vader van het gezin was - lang leve Internet - op zoek gegaan naar me. Hij had in de US 60 personen gevonden met mijn naam en had hen alle 60 een e-mail gestuurd. Ik heb hem direct gebeld, het was allemaal heel emotioneel. Zijn vrouw was ondertussen helaas overleden maar hij vertelde honderduit over zijn kinderen en kleinkinderen. Twee jaar geleden ben ik hen dan gaan bezoeken. Het was fantastisch: ik voelde me direct als een deel van hun familie - die jaren leken geen verschil te hebben gemaakt. Nu hebben ze me uitgenodigd om samen met hen Kerst te vieren; een familiereünie. Wie had dat ooit kunnen denken, zo lang geleden?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten