Herken je dit? Je staat wat te dralen op het perron, kijkt nieuwsgierig rond en fuck, je blik kruist met persoon x die je eigenlijkweleenbeetje kent maar toch nèt niet genoeg voor een spontaan gesprek. Een eerdere ontmoeting met x was vaak een eerder toevallig gevolg van overmatig drankgebruik.
Een aantal oplossingen: geforceerd glimlachen, herkennen knikken, een combinatie van beide of tenslotte, doen alsof je x helemaal niet gezien hebt. Die laatste houding levert me weleens het etiket 'arrogant' op.
Woensdag sprak ik, alle sociale conventies ten spijt, mijn persoon x aan. Bleek 'ie nog wat interessants te vertellen hebben ook. Uit respect voor uw eindeloos gebrek aan tijd, sla ik onze smalltalk even over en pik ik in in het midden van het gesprek, ergens voorbij Schaarbeek.
"Ontwikkelingssamenwerking heeft me altijd al geïntigreerd. In 2011 vertrek ik eindelijk, in opdracht van het Belgische Ontwikkelingsagentschap naar een NGO-project in Thiès, Senegal. De toelatingsproeven voor de BTC zijn niet eenvoudig. We krijgen voor ons vertrek ook nog een intense opleiding met praktische en medische informatie en culturele achtergrond.
Het doel van de NGO is de versterking van boerenfamilies, 'empowerment' in vaktaal. Mijn taak bestaat eruit mensen van lokale partnerorganisaties op te leiden. Die mensen begeleiden dan op hun beurt lokale boerencoöperatieven. In zekere zin train ik dus de trainers. Daarnaast doe ik ook onderzoek naar de huidige projecten, om op die manier mijn vorming te verbeteren. Er is vaak al heel veel kennis aanwezig; de uitdaging bestaat eruit om die te combineren met nieuwe technieken.
Natuurlijk ben ik bang. Wie ben ik om als jonge blanke hun de les te spellen? Ik voel me gesterkt door mijn studies pedagogie, waar we vorming leerden geven, en mijn vorige job met kanslozen in Brussel. Bovendien ga ik me nog goed inwerken door bijvoorbeeld te lezen over landbouwtechnieken. En toch. Ben ik meer capabel om vorming te geven omwille van mijn capaciteiten, of omwille van mijn huidskleur?
Die vragen leven natuurlijk wel in de sector van de ontwikkelingssamenwerking. Het geitenwollensokken-imago is dan ook niet meer terecht. De sector professionaliseert en wordt realistischer. Mensen uitten ook steeds meer kritiek. Gaat hun geld wel ècht naar het Zuiden of blijft er veel hangen?
In MO* ijverde een opiniemaker onlangs voor een stop van alle financiële hulp aan Afrika - volgens hem de enige oplossing voor het Noord-Zuidprobleem. Hulp maakt Afrika immers afhankelijk en lui. Daar geloof ik niet in. Wij ijveren voor responsabilisering en empowerment, mensen in hun eigen capaciteiten versterken. Zo zie ik mijn taak ook: mensen opleiden tot plaatselijke experts.
De boerencoöperatieven zijn een mooi iniatief. In Afrika is een grote meerderheid van de bevolking compleet afhankelijk van de kleine landbouw. Toch heeft de overheid weinig aandacht voor hen. Samenwerking in een coöperatie heeft een aantal economische voordelen. Boeren kunnen samen wel die landbouwmachine kopen, een gemeenschappelijke opslagplaats huren in plaats van waren aan dumpingprijzen te verkopen of een auto kopen om zelf hun voedsel te verkopen in een grotere stad. Er zijn ook politieke voordelen, vaak minstens even belangrijk. Gemeenschappelijke belangen worden verdedigd - denk maar aan onze vakbonden. Maar natuurlijk zijn zo'n coöperatieven niet altijd gemakkelijk te realiseren en leidt samenwerking ook tot de nodige spanningen, niet in het minst over de mondeling afgesproken financiële aspecten.
De sector van de ontwkkelingssamenwerking is fascinerend. Er zijn fouten gemaakt in het verleden maar het blijft nu eenmaal een eeuwige zoektocht naar antwoorden. In plaats van te wachten op dè oplossing, help je beter zelf. Ook al zorgt dat af en toe voor een paniekaanval. Ik ga naar Senegal!"
Meer info?
NGO - Aide au Développement Gembloux
BTC - Belgische Ontwikkelingsagentschap
vlot geschreven, maar vooral heel goede reflectie over ontwikkelingssamenwerking door persoon x!
BeantwoordenVerwijderen