vrijdag 5 november 2010

3. Leuven-Brussel, vrijdag 5 november

Kussende lesbo's. Menig jongen droomt ervan, menig meisje staart ernaar. Ik stond erbij, keek er naar en raakte aan de praat met de blonde helft van het koppel.

"Onlangs kuste ik mijn vriendin op een feestje en kwam er een meisje vragen: 'Mag ik meedoen?' Op zo'n moment schiet ik gewoon in de lach. Wat denk je nu zelf?

Ik ben lang vrijgezel geweest. Het is niet altijd gemakkelijk om mensen te leren kennen. Zo heb ik een tijdje holebi-feestjes afgeschuimd. Vaak alleen, want hetero-vrienden zijn niet zo makkelijk te overtuigen om mee te gaan. Die feestjes bevestigen alle clichés: iedereen checkt iedereen - één hoerderij. Je vindt ook wel gelijkgezinden op 'gewone' feestjes. Meestal zie je het wel. De manier waarop iemand kijkt of beweegt is vaak voldoende. Jij voelt toch ook wanneer iemand met je flirt?

Mijn eerste kus met een meisje was een aha-ervaring. Als ik in een ander land was geboren en anders was opgevoed, zou ik dat gevoel misschien nooit hebben ontwikkeld. Maar ik zou me wel onvoltooid hebben gevoeld, alsof er iets ontbreekt.

In die zin heb ik ook geluk met mijn omgeving. De moeder van mijn vriendin was hard: iedereen mag lesbisch zijn, maar mijn dochter toch liever niet. Mijn ouders reageerden - los van de kleinkinderenkwestie - positief. Vrienden ook. Voor jongens zijn de vooroordelen harder. De lichamelijkheid en het verwijfde van sommige homo's doet daar natuurlijk geen goed aan.

Later? Eén kindje van mezelf, één kindje van mijn vriendin en één kindje adopteren - waar we omwille van de lange procedure bij wijze van spreken beter al aan zouden beginnen. En vervolgens stap voor stap uitleggen waarom hij of zij twee mama's heeft."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten